Thursday, December 04, 2008

تهران: استانبول آذربایجان

تهران خط مقدم مبارزه با آپارتاید- بولود گونئیلی

آراگون(يکشنبه) ٣ آذر ۱٣٨۷ - ۲٣ نوامبر ۲۰۰٨

‏ www.oyrenci.com

حرکت ملی آذربایجان در مرحله کنونی و در خلال این سالها به خوبی نشان داده که یک حرکت هویت­خواه و کاملا مدنی بوده وبه دنبال سعادت ملی ملت آذربایجان می­باشد. دلسوزان و فعالین حرکت ملی مدام به مدنی بودن این حرکت تاکید داشته و با درایت و هوشمندی و آینده­نگری، مانع افتادن آن در فاز خشونت، ترور و . . . گشته­اند. از سویی قیام سرنوشت­ساز خرداد 85، در کنار پیامهای رنگارنگی که به دنیا و خصوصا آپارتاید فرستاد، یک نقطه مهم و اساسی را آشکار ساخت و آن اینکه امروز حرکت ملی آذربایجان، هژمونی خود را با موفقیت تمام به اکثر نقاط آذربایجان گسترده است. این­چنین است که آپارتاید با روش­ها و اقدامات مختلف، سعی در فشار آوردن و ایزوله نمودن حرکت ملی را داشته و رویای انحراف آن را در سر می­پروراند.

القاء تجزیه­طلبی و وابستگی به روسها و امروز به اسرائیل و امریکا، از دوران پهلوی تا جمهوری اسلامی حربه­ای برای مدیران بومی به کار می­رود تا مهره­هایی بی­هویت و نوکر صفت صد در صد در خدمت سیستم نژادپرستی پارس، به کار گمارده شوند. در راستای سیاست به اصطلاح مهار قومی! آپارتاید، پیکره غرب آذربایجان توسط تروریست­های بازی خورده نا امن می­گردد، به امید روزی که جهت فشار آوردن و زمین­گیر کردن حرکت ملی و مدنی آذربایجان به کار آید و با مشغول کردن آن در غرب، توان اتخاذ تصمیمات کلان را از او سلب نماید. دستگیری فله­ایی هویت­طلبان و ایجاد جو پلیسی و روانی، سرمایه­گذاری در راستای رادیکالیزه کردن حرکت مدنی و ملی آذربایجان و از سویی، رونق دادن انواع فسادهای اجتماعی و مواد مخدر توسط عناصر جیره­خوار، چاپ انواع هفته­نامه­ها، مجلات و کتب در جهت مخدوش کردن دیدگاههای جوانان تازه به عرصه رسیده، و از همه مهمتر روی کار آمدن عناصر نظامی در سطوح عالی مدیریتی استانهای آذربایجان و سخن راندن از ویژه بودن شرایط امنیتی منطقه بر روی میز کار آپارتاید این دست و آن دست می­گردد، تا شاید فرصتی همچو قتل­عام­های سالهای 1325 و یا اعدام­های فله­ای دهه شصت را فراهم آورند و به خیال خام خویش مسئله را حل کنند، غافل از اینکه حرکت ملی آذربایجان با کوله باری از یک قرن تجربه، پخته­تر از این حرفهاست که چنین فرصتی را برای نژادپرستان مهیا سازد.

به­طور خلاصه آپارتاید امروز پروژه­هایی مانند:

- محدود کردن فعالیت­مدنی تا حد صفر

- ایجاد اختلاف بین فعالین حرکت ملی، توسط عناصر نفوذی

- ایجاد رعب و وحشت و راه­اندازی جنگ روانی علیه حرکت

- پرورش دادن عناصر نفوذی در راستای هدایت حرکت به دلخواه آپارتاید و به دست گیری سکان حرکت ملی

را در دست اجرا دارد. با این وصف سوال بنیادی این است که آیا قرار گرفتن حرکت ملی آذربایجان در وضعیت دفاعی تام و بسنده کردن به موقعیت­های احتمالی ضد حمله، منافع ملی آذربایجان را تامین خواهد کرد؟ از دید نگارنده، حرکت ملی برای برون رفت از چنین وضعیتی، باید با دست گذاشتن بر نقاط ضعف آپارتاید، توپ بازی را تا منطقه جریمه حریف پیش برده، و با درایت و هوشمندی در همان محوطه هیجده قدم حریف، حفظ توپ کند. گردش مداوم توپ در منطقه جریمه حریف، طبیعی است که او را گیج و زمین­گیر کرده و قدرت اتخاذ تصمیم قاطع و طرح­ریزی حملات منظم را از او بگیرد. حرکت ملی آذربایجان نباید از موضع ضعف حق و حقوق ملت آذربایجان را از آپارتاید و نژادپرستان بطلبد، بلکه باید با به فعل درآوردن پتانسیل­های بالقوه خود، حریف را وادار به کرنش در مقابل خواسته­های به حق ملت آذربایجان نماید. اما چگونه؟!

آپارتاید در طی سالین گذشته با انواع ترفندها، اقتصاد آذربایجان را روز به روز ضعیف­تر و ضعیف­تر کرد و با اخلال در زمینه سرمایه­گذاری در آذربایجان و ایجاد بحران بیکاری و فرار سرمایه­ها از یکسو و با سرمایه­گذاری­های کلان در شهرهای فارس­نشین، سیاست مهاجرت دادن جوانان جویای کار به دیگر شهرها و آسیمیله کردن آنان را در پیش گرفت که بحث در مورد آن از حوصله این نوشته خارج است. اما در نتیجه همین سیاست­ها، امروز کمتر شهری را در کشور می­توان یافت که ترکها به صورت اجتماعی در آن سکنا نگزیده باشند. از طرفی تهران به­عنوان مرکز سیاسی کشور، که بیش از 70 درصد ساکنانش را آذربایجانی­ها تشکیل داده­اند نه تنها همان نقطه ضعف یا چشم اسفندیار آپارتاید است، بلکه در واقع دروازه اصلی حرکت ملی آذربایجان برای گسترش هژمونی­اش به سراسر کشور شمرده می­شود. حرکت ملی با حضوری پر رنگ در صحنه سیاسی این ابر شهر آذربایجانی­نشین، سایه خود را بر سراسر کشور خواهد افکند و این به نوبه خود، پویایی و اثر گذاری بیشتر حرکت ملی در معادلات سیاسی کشور را در پی خواهد داشت.

نگارنده به خوبی آگاه است که حداقل، نطفه فعالیت­های دانشجویی حرکت ملی آذربایجان در مرحله کنونی­اش در سال 1369 در تهران و در مراسم­های شب شعر در دانشگاه شاهد این شهر بسته شد، لذا منکر فعالیتهای ارزشمند یاران حرکت ملی در خلال سالهای گذشته در تهران –که به حق بعضی از دوستان از آن بعنوان استانبول آذربایجان یاد می­کنند- نیست. با وجود این، تاکید نگارنده بر این ­است که سرعت گسترش حرکت ملی آذربایجان در شهر و استان تهران، با آهنگ کنونی – با توجه به ظرفیتها و پتانسیل­ها و امکانات قوی این شهر – جوابگوی نیازهای حرکت ملی نمی­باشد. لذا جا دارد فعالین حرکت ملی نگاه ویژه­ای بر این شهر داشته باشند. چرا که گرمتر شدن تنور هویت­طلبی در این شهر اتوماتیک­وار بر ترکهای سراسر کشور، خصوصا بر شهرهای ترک­نشین اطراف مانند قم، قزوین، کرج، همدان، اراک، ساوه و همچنین بر ترکهای سمنان و استانهای شمالی تاثیر به سزایی داشته، و آنان را برای پیوستن به صفوف حرکت ملی تشویق خواهد کرد.

باید توجه داشت که گسترش هژمونی حرکت ملی به شهرهای دیگر و سراسر کشور، فرصت تثبت قاطعانه هژمونی این حرکت در آذربایجان را فراهم و تسهیل خواهد کرد. فعالین حرکت ملی نباید با کارهای تکراری و موازی که سود احتمالی­اشان کفاف هزینه سنگین­اش را نمی­کند، مشغول و فرسوده شوند. حرکت ملی آذربایجان برای رسیدن به اهداف راهبردی خود، باید جایگاه و ارزش و منزلت خود را با نمایش قدرت به رخ آپارتاید و جهانیان می­کشید، که طی قیام سرنوشت­ساز خرداد 85 در بیش از 25 شهر آذربایجان، به خوبی از عهده این مهم برآمد . ساده انگاری است اگر کسانی فکر می­کنند برای نشان دادن حیات حرکت ملی، در مناسبتهای مختلف باید تظاهران خیابانی راه انداخت. در شرایط فعلی! ما نباید ناخواسته در مسیر اهداف شوم آپارتاید حرکت کرده و بهانه به دست دشمن دهیم. شرایط ویژه امنیتی که آقایان موذیانه در اندرون سخن از آن می­رانند، به هیچوجه، چه از نظر سیاسی و چه از نظر اقتصادی مطلوب حرکت ملی نیست و این ترفند دشمن باید با تدبیر بهنگام فعالین حرکت ملی، خنثی شود. از طرفی در شرایط فعلی، اگر کسانی نیازی به تظاهرات و تجمعات خیابانی می­بینند، با توجه به مطالب ذکر شده، تهران بهترین مکان به نظر می­رسد. چرا که گذشته از مطالب ذکر شده, در این شهر با وجود دفاتر اقتصادی-سیاسی، روزنامه­ها و خبرگزاری­های بین­المللی و سفارتخانه­های کشورهای خارجی، هم امکان بایکوت خبری حوادث مهم، کم می­نماید و هم اینکه هزینه برخورد احتمالی برای آپارتاید بیشتر از هر نقطه دیگر خواهد بود.

نتیجه: با حضور قدرتمندانه در فضای سیاسی تهران، حرکت ملی آذربایجان از موضع قدرت وارد معادلات سیاسی کشور خواهد شد و به نظر می­رسد حرکت ملی برای به ساحل امن رساندن کشتی خود در میان امواج پر تلاطم، ناگزیر از آن می­باشد. حرکت ملی به درستی نگاهی به خارج نداشته و ندارد و تمام تکیه و امیدش به ملت شریف و آزاده آذربایجان بوده و هست. چرا که نمی­خواهد کارتی باشد در دستان بازیگران عرصه سیاست جهانی. و البته روشن است که این به معنی بی­تفاوتی به شرایط و موقعیت­های به وجود آمده احتمالی ناشی از تحولات منطقه­ای و بین­المللی نیست. با این تفاسیر اعتقاد نگارنده بر این است که معادلات حرکت ملی آذربایجان، جواب خود را در تهران خواهد یافت و با داشتن تهران، گشودن گرههای عدیده ملت رنجدیده آذربایجان بسی سهل­تر خواهد بود. به بیان دیگر تهران برگ برنده­ای است در دست ملت آذربایجان. آیا حرکت ملی آذربایجان در راه رسیدن به اهداف والای خود، از این کارت مهم و حیاتی استفاده­ای خواهد کرد؟!

3/9/1387

بولود گونئیلی

0 Comments:

Post a Comment

<< Home