بیانیه دانشجویان ترك دانشگاه تهران به مناسبت روز جهاني زبان مادري- شهر تهران آزربايجان
۲۱ فوریه، روز جهانی زبان مادری، روزی بسیار مبارک و امیدوار کننده برای تمامی انسانهایی است که به دلایل مختلف، زبان مادری شان آنچنان که بایسته و شایسته است مورد حمایت، تکریم و محافظت قرار نمیگیرد. اگرچه از گرامیداشت چنین روزی در تاریخ ایران چند سالی بیش نمیگذرد، با اینحال وجود حدود ۵۰ میلیون انسان محروم از کمترین و ابتداییترین حقوق فرهنگی بشری یعنی خواندن، نوشتن، آموزش و پرورش به زبان مادری، در ایران سبب گشته است تا این روز به سرعت در میان فعالین قومی و ملی ماندگار گردد و آنان را به ادامه تلاش و فعالیت امیدوار سازد.
زبان به عنوان مهمترین شاخصه تمییز هویت فرهنگی هر انسان، در طول تاریخ برای متکلمان آن حائز اهمیت فراوان بوده است و علیرغم برخی پندارهای غلط عدهای روشنفکرنما که آن را صرفاً وسیلهای ارتباطی میدانند، در بطن خود تاریخ، فولکولور، آداب و رسوم و اندیشههای ذهنی، فکری و فرهنگی یک ملت و قوم را بهمراه دارد. از اینروست که استعمارگران دیروز و امروز برای استحاله یک ملت و قوم، زبان را در اولویت یورشهای خود قرار میدهند و به طرق مختلف، بویژه با ایجاد تصنعی و ساختگی حس خود کمتربینی، اهداف ضد بشری خود را دنبال میکنند.
کشور ایران با داشتن ملل و اقوام متعدد همچون تورک، فارس، عرب، کرد، بلوچ، گیلک، لر و … که هر یک دارای زبان مادری مستقل، غنی و ویژهای هستند، بسان کلکسیونی گرانبها و عظیم از تلاش جسمی، فکری و ذهنی میلیونها انسانی است که در طول تاریخ در این سرزمین و سرزمینهای مجاور سکنی گزیدهاند. اما متأسفانه، سیاستهای شوونیستی حکومت پهلوی مبنی بر آسمیلاسیون فرهنگی ملل و اقوام غیر فارس در راستای ملتسازی نوین ایرانی براساس زبان، هویت و تاریخ فارسی و آریایی، سبب گشت تا میلیونها انسان که حدود هفتاد درصد جمعیت ایران را تشکیل میدهند، از ابتداییترین حقوق بشری محروم بمانند. اگرچه با پیروزی انقلاب اسلامی ایران کم و بیش از شدت این سیاستها و محدودیتهای ایجاد شده کاسته گردید، ولیکن ذهنیت ایجاد شده از هویت، منافع و امنیت در ایران ادامه یافت و کمترین حقوق اعطاء شده در اصول ۱۵، ۱۹ و ۴۸ قانون اساسی نیز به اجرا در نیامد.
در سالهای اخیر موج جدید هویتخواهی ملل و اقوام با بهرهگیری از تجربیات گذشته، فضا و شرایط نوین ملی و بینالمللی بر اساس روشهای مدنی پدید آمده است که بیشک حاکمان و مسئولان کشور را به چالش فراخوانده است. این رویکرد مدنی نوین، با تکیه بر پتانسیل عظیم دانشگاهی و روشنفکری، زنگ بیداری ملی و قومی را برای نسل خفته با شعارهای شوونیستی به صدا در آورده و وجدانهای منصف و بیدار این سرزمین را در هر پست و مقام و لباسی، فارغ از قومیت و ملیت خاص، با خود همراه کرده است.
ما دانشجویان آذربایجانی دانشگاه تهران ضمن گرامیداشت «روز جهانی زبان مادری» ضمن عرض احترام به مقام شامخ شهدای والا مقام مدافع زبان مادری و تقدیر و تشکر از کلیه کسانی که در راه اعتلای زبان مادری متحمل سختیها و مشقتها شده اند، اعلام میداریم:
۱- «اعلامیه جهانی حقوق زبانی» به عنوان یک منشور جهانی دارای نکات، مطالب و خواستههای بسیار ارزشمند و متعالی است که همه موارد مندرج در آن به عنوان یک منشور و میثاق بینالمللی مورد قبول میباشد. از اینرو از دولت جمهوری اسلامی ایران میخواهیم پایبندی خود را به این اعلامیه اعلام داشته و خود را متعهد به اجرای مفاد آن نماید.
۲- با توجه به اینکه در نص صریح اصل نوزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران برابری تمام انسانها، ملل و اقوام ساکن در ایران فارغ از زبان و نژاد مورد تأکید قرار گرفته است و در طول سالهای گذشته گام عملی مناسبی در راستای به اجرا در آوردن آنها بویژه در بعد فرهنگی برداشته نشده است، چنین رویکردی سبب ایجاد شکاف و نارضایتی هر چه بیشتر در میان اقوام غیر فارس گردیده است که چنین مسالهای را برای آینده کشور بسیار خطرناک می دانیم.
۳- از آنجا که حمایت از فرهنگها و هویتهای قومی نمیتواند بدون لحاظ این مسئله در ساختار سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی باشد، از دیدگاه ما باید این مسئله بصورت قانونهای مدون بر اساس سیستم مدیریتی غیرمتمرکز در آمده و اداره کشور بر این اساس مورد توجه قرار گیرد.
۴- در سالهای قبل و بعد از انقلاب اسلامی بسیاری از نامهای مناطق، شهرها و روستاهای محل سکونت اقوام و ملل بر اساس سیاستهای مغرضانه یا ناآگاهانه تغییر یافتهاند که باید به نامهای اصلی خود برگردانده شوند.
۵- از آنجا که بیش از هفتاد درصد عوارض، مالیاتها و ثروتهای زیرزمینی این کشور از مناطق سکونت اقوام و ملل غیر فارس تأمین میشود، خرج این درآمدها فقط در جهت ترویج و تقویت زبان و فرهنگ فارسی، تبعیض آشکار و ناعادلانهای است که مطابق ماده 10 «اعلامیه جهانی حقوق زبانی» و آموزههای اخلاقی و دینی غیر قابل قبول میباشد. از اینرو خواستار توزیع مناسب و عادلانه امکانات دولتی در جهت حفظ، گسترش و تقوین تمام زبانها و فرهنگهای کشور هستیم.
۶- علیرغم ادعاهای موجود، پدران و مادران اقوام و ملل غیر فارس این کشور از آزادی انتخاب اسامی ملی و قومی برای نوزادان خود به زبان مادری خویش محروم بوده و یا دچار مشقتها و محدودیتهای فراوان هستند. از دیدگاه ما این مسئله در مغایرت با تمامی کنوانسیونهای بینالمللی، احکام دینی و اخلاق بشری و ماده سوم «اعلامیه جهانی حقوق زبانی» بوده و غیر قابل قبول میباشد و باید هرچه سریعتر به این مسئله پایان داده شود.
۷- در سالهای گذشته روشنفکران، دانشگاهیان و بسیاری از آحاد مردم منتسب به اقوام و ملل تلاشهای ارزشمندی برای حفظ، تقویت و دفاع از هویت ملی، قومی و فرهنگی خود برداشتهاند که متأسفانه با انگزنیهای مختلف بویژه «تجزیه طلب»، «پان ترکیسم»، «پان عربیسم» روبرو شده و به مجازاتهای بسیار سنگینی محکوم گشتهاند. از اینرو، ضمن رد تمامی این ادعاها و با تأکید بر حفظ وحدت و برادری بر اساس برابری تمام انسانهای این کشور، از مسئولان میخواهیم بر این نوع برخوردها پایان بخشند و با آزادی تمامی فعالین فرهنگی آذربایجانی در بند به اعتمادسازی بپردازند.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home