شهرکهای فقير تركنشين اطراف تهران

سياست نان در مقابل فرهنگ

سياستهای پيدا و پنهان شوونيستها و پان آريانيستها برای از بين بردن فرهنگ، زبان و هويت ملت آذربايجان بعد از فروپاشی شوروی و تشکيل دولت جمهوری آذربايجان که باعث آگاهی ملت آذربايجان جنوبی نسبت به فرهنگ و هويت خود شد افزايش پيدا کرده است و هر روز به دنبال يک راهی می گردند که ملت آذربايجان را از رسيدن به حقوق انسانی خويش محروم کنند و برای از بين بردن ملت آذربايجان حتی می خواهند با شيطان هم متحد شوند چنانکه همه می دانند دوستی با دولت فاشيستی کوچاريان و روسيه که دست آنها به خون مسلمانان آلوده است در سرلوحه کار پان آريانيستها قرار گرفته است تا ملت آذربايجان را در منگنه قرار دهند، تا ما نتوانيم حقوق خود را بگيريم

از جمله سياستهای بد آنها در مقابل ملت آذربايجان سياست " نان در مقابل فرهنگ" می باشد که آذربايجانيان را مجبور می کنند که در مقابل يک لقمه نان فرهنگ و زبان خود را به فراموشی بسپارند و هويت خود را انکار کنند اگر گذرتان به تهران و شهرکهای فقيرنشين اطراف تهران بيافتد اين مساله را به آسانی می توانيد تشخيص دهيد که ميليونها نفر از ترکان آذربايجان هر روز برای به دست آوردن يک لقمه نان از شهر و روستای خود به اين شهرکهای فقير مهاجرت می کنند از جمله آنها می توان به اسلامشهر، نسيم شهر(اکبرآباد)، صالح آباد، شهرک وليعصر و شهرکهای اطراف کرج و قم و ديگر استانهای فارس نشين می توان اشاره کرد که ميليونها ترک آذربايجان را در اين شهر مجبور می کنند که در مقابل نان زبان خود را به فراموشی بسپارند و هويتی جديد پيدا کنند که اين کار پان آريانيستها نشان می دهد که آنها هنوز به فکر ساختن يک ملت هستند اما با چه هزينه ای می خواهند اين کار انجام دهند؟ و با چه روشهائی می خواهند به هدف خود برسند؟ چنانکه در بالا گفته شد آنها حتی دست به دامان شيطان هم می شوند و هيچ گونه ابائی از اين کارهای خود ندارند و اين کار را وظيفه خود می دانند

سياست ماکياوليستی و کشتن هويت افراد برای پان آريانيستها يک سياست معمول در طول ساليان متمادی بوده است و از تحقير گرفته تا تقتيل ملت آذربايجان جزء روشهای آنها برای نابودی ملت آذربايجان بوده است آنها که چشم ديدن سرسبزی آذربايجان و طراوت آن را نداشتند با استفاده از سياستهای کثيف اقتصادی آذربايجان را به يک منطقه لم يزرع تبديل کردند و در مقابل کوير را آباد کردند و کارخانه های صنعتی و توليدی آذربايجان را مجبور به زياندهی کردند تا بتوانند بهانه ای برای عدم سرمايه گذاری در آذربايجان بدست آورند و از اين طريق سياست " نان در مقابل فرهنگ" را به پيش ببرند

و نتيجه اين سياست آنها باعث رشد بی هويتی ، بيماريهای شخصيتی و دوگانگی در هويت در مناطق فقيرنشين اطراف تهران و کرج شده است که بسياری از آنها آذربايجانيان هستند و همچنين احساس پوچی و سرخوردگی و عدم اعتماد بنفس در ميان آذربايجانيان مهاجربيشتر احساس می شود و در اين بين هم بيسوادی و فقر و عدم آگاهی به مسائل فرهنگی و مجهز بودن حريف به تمامی وسايل تبليغی و رسانه ای هم موجب تسريع بی هويتی در ميان مهاجرين آذربايجان شده است

امروزه بر فعالين فرهنگی آذربايجان در داخل و خارج از کشور يعنی بر هر آذربايجانی که دل در گرو ملت آذربايجان دارد يک تکليف است که از هر طريق ملت را به فرهنگ و زبان و تاريخ خود آگاه کند خصوصا فعالين سياسی و فرهنگی خارج از کشور که برای بعضی کارها دستشان باز است بايد پيش قدم شوند و از هر راه ممکن به ملت آذربايجان ياری رسانند از جمله ايجاد ايستگاههای راديويی و تلويزيونی که بتوان آنها در تهران و کل ايران دريافت کرد بيش از پيش اهميت دارد، اهميت زبان در اين مورد بايد در اولويت دوم قرار گيرد چرا که بسياری از مهاجرين آذربايجانی در تهران و فرزندان آنها به زبان ترکی تسلط آنچنانی ندارند و بايد علاوه بر زبان ترکی به زبان فارسی هم برنامه های جذاب داشته باشند چنانکه می دانيد پ.پ.ک و کردهای ايران علاوه بر زبان کردی به زبان ترکی و فارسی هم برنامه از کانالهای ماهواره ای و راديوئی پخش می کنند

بحرانی که دامن ملت آذربايجان را گرفته است فقط با همدلی تمامی فعالين آذربايجان می تواند رفع شود بيائيد از کارهای کوچک شروع کنيم تا بتوانيم کارهای بزرگتر را به راحتی انجام دهيم بی خيالی و بی تفاوتی(چرا من؟ ديگران اين کار را انجام بدهند) بدترين احساسی است که اگر ما دچار آن شويم مرگ و نابودی فرهنگ خود را در جلو چشمان خويش خواهيم ديد از امروز قلم در دست گيريم که تنها سلاح برنده ماست و افکار خود را بنويسيم و تايپ کرده در اينترنت و در مطبوعات دانشجويی به چاپ برسانيم به جای گفتن حرفهای بزرگ و گنده عمل کنيم!

چيچک بخشايشی

---